وا نکنند ...

شده تا نیمه ی شب در بزنی ، وا نکنند ؟!

یا دری را شده با سر بزنی ، وا نکنند ؟

پشت در ، بید بلرزی و به جایی نرسی

که تهِ فاجعه پرپر بزنی ، وا نکنند ؟

روی یک پله ، درِ خانه ی بی فرجامی

بتپی ، قلب کبوتر بزنی ، وا نکنند ؟

تو بدانی که یکی هست که بی طاقت توست

باز تا طاقت آخر بزنی ، وا نکنند ؟

خنده ای کردم و گفتم : دلِ من گریه نکن

تو اگر صد شب دیگر بزنی ، وا نکنند

این در بسته ، عزیز دل من ! بسته به توست

شده باور کنی و در بزنی ، وا نکنند ...

                                                         « دکتر حسن دلبری »